ຂ່າວໃນພາສາລາວ

(SeaPRwire) –   ເປັນເວລາຫຼາຍທົດສະວັດ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຫຼົງໄຫຼໃນຕົວຮອງປະທານາທິບໍດີ Dick Cheney. ວັນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບເພິ່ນຢູ່ເຮືອນພັກທ້າຍອາທິດຂອງເພິ່ນທີ່ St. Michael’s, Maryland ໃນປີ 2010 ນັ້ນແມ່ນຄວາມຝັນທີ່ກາຍເປັນຈິງສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ. 

ເຮືອນຂອງເພິ່ນທີ່ຕັ້ງຢູ່ທ້າຍຖະໜົນຫີນຊາຍສີຂີ້ເຖົ່າແມ່ນສີຂາວນວນ. ມັນຄືກັບໜ້າໜຶ່ງທີ່ຖືກດຶງອອກມາຈາກລາຍການສິນຄ້າຂອງ William and Sonoma ແລະຍັງເບິ່ງບໍ່ເຂົ້າກັນ. 

ເຈົ້າຂອງເຮືອນ, Dick ແລະ Lynne Cheney, ເຖິງແມ່ນຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີຮ່ອງຮອຍໃດໆຢູ່ໃນເຮືອນ. ການຕົບແຕ່ງແມ່ນບໍ່ມີສີສັນ ແລະ ບໍ່ມີລົດຊາດ (ບໍ່ແມ່ນວ່າພວກເຂົາເຈົ້າມີລົດຊາດທີ່ບໍ່ດີ, ແຕ່ມັນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງການບໍ່ມີລົດຊາດໃດໆເລີຍ). ໂຕະມົນສີຂາວຢູ່ທາງເຂົ້າ ມີປຶ້ມໂຕະກາເຟກ່ຽວກັບການຕົບແຕ່ງພາຍໃນທີ່ຈັດວາງຢ່າງສົມບູນແບບສອງສາມຫົວ: “At Home With Books,” “At Home With Arts,” ແລະອື່ນໆ. 

ສະພາບແວດລ້ອມແມ່ນຈືດຊືດ, ແຕ່ການສົນທະນາກັບ Cheney ນັ້ນໜ້າຕິດໃຈ. ເມື່ອຖືກຖາມວ່າການບຸກໂຈມຕີອີຣັກຂອງເພິ່ນອາດຈະເປັນຄວາມຜິດພາດໃນພາຍຫຼັງ ຫຼື ບໍ່, ຄໍາຕອບຂອງເຈົ້າພາບແມ່ນເດັດຂາດ: ຊາວອີຣັກຈະດີກວ່າຖ້າຖືກຖິ້ມລະເບີດດ້ວຍ “ອາວຸດແຫ່ງຄວາມຮັກມະຫາສານ” ຂອງອາເມຣິກາ ທຽບກັບ “ອາວຸດທໍາລາຍລ້າງມະຫາສານຂອງຄົນອື່ນ”.

Cheney ບໍ່ໄວ້ວາງໃຈຂ້າພະເຈົ້າຄືກັບທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄວ້ວາງໃຈນະໂຍບາຍຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນໄດ້ຈົ່ມບາງຢ່າງວ່າ “ພວກຄອມມູນິດບໍ່ປະຕິຮູບ.” 

ທັງເປັນຄູສອນຢູ່ New School ທີ່ມີແນວຄິດເສລີນິຍົມ—ແລະເປັນຫຼານສາວຂອງ Nikita Khrushchev, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີຂອງສະຫະພາບໂຊວຽດ—Cheney ເຫັນຂ້າພະເຈົ້າເປັນສັດຕູໃນສົງຄາມເຢັນ. ແລະເພິ່ນ, ດ້ວຍອຳນາດທີ່ບໍ່ມີການຂໍໂທດ, ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້ານຶກເຖິງປະເທດບ້ານເກີດທີ່ມີອຳນາດເຜັດການຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. 

ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນມາໃນສະຫະພາບໂຊວຽດໃນຊຸມປີ 1970, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກພວກຜູ້ນໍາເຜັດການຂອງຂ້າພະເຈົ້າເປັນຢ່າງດີ. ຜູ້ນໍາຫຼາຍເຊັ່ນຄົນຢືນຢູ່ເທິງ Lenin Mausoleum ທັກທາຍຂະບວນແຫ່ໂຄສະນາຊວນເຊື່ອທີ່ Red Square. ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຮູ້ Cheney ວ່າເປັນຄົນປະເພດດຽວກັນກັບພວກນັ້ນມາດົນແລ້ວກ່ອນຄົນອື່ນໆ. 

ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນສິ່ງນີ້ຢູ່ໃນວິທີທີ່ເພິ່ນສະກັດກັ້ນຄວາມຄິດເຫັນທີ່ແຕກຕ່າງ. 

ໃນກອງປະຊຸມຖະແຫຼງຂ່າວປີ 2000, ພາຍຫຼັງທີ່ເພິ່ນໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງເປັນຮອງປະທານາທິບໍດີໃຫ້ George W. Bush, Cheney ໄດ້ປະກາດວ່າບໍ່ຄວນມີຄໍາຖາມອີກຕໍ່ໄປກ່ຽວກັບຄວາມຂັດແຍ້ງທາງດ້ານຜົນປະໂຫຍດລະຫວ່າງຕໍາແໜ່ງວຽກໃນອະນາຄົດຂອງເພິ່ນຢູ່ White House ແລະວຽກເກົ່າຂອງເພິ່ນໃນຖານະ CEO ຂອງ Halliburton, ບໍລິສັດພະລັງງານແຫ່ງໜຶ່ງ.

ສື່ມວນຊົນເສລີຕ່າງກໍຫຼົງສະເໜ່ໃນອຳນາດທີ່ບໍ່ມີການຂໍໂທດຂອງເພິ່ນ. ບໍ່ມີໃຜກ້າຖາມວ່າ Cheney ໄດ້ມີຄວາມສໍາພັນກັບອະດີດເພື່ອນຮ່ວມທຸລະກິດຂອງເພິ່ນຫຼືບໍ່. (ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ມີ). ບໍ່ມີໃຜກ້າຖາມວ່າເພິ່ນຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກບໍລິສັດນັ້ນຫຼືບໍ່. (ເພິ່ນຈະໄດ້ຮັບ).

ໃນຖານະທີ່ເປັນລູກຫຼານຂອງພວກຜູ້ນໍາ Kremlin, Cheney ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້ານຶກເຖິງພວກຜູ້ນໍາທີ່ເຂັ້ມແຂງເຊິ່ງໄດ້ຊັກຈູງ ແລະ ສ້າງຄວາມຢ້ານກົວໃຫ້ແກ່ພົນລະເມືອງໃນສະຫະພາບໂຊວຽດ. ຫຼັງຈາກເຫດການໂສກນາດຕະກຳ 9/11, ສົງຄາມຕ້ານການກໍ່ການຮ້າຍທົ່ວໂລກຂອງ Bush ແລະ Cheney ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ມີກົດໝາຍຫຼາຍສະບັບ: The Patriot Act, The Military Commissions Act, The National Defense Authorization Act. ແລະຄວາມຢ້ານກົວຂອງຊາວອາເມຣິກັນຕໍ່ເຫດການ 9/11 ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ White House ຂອງ Bush-Cheney ອະນຸມັດການທໍລະມານຢູ່ສະຖານທີ່ລັບຕ່າງປະເທດ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການອະນຸຍາດໃຫ້ອົງການທະຫານຕິດຕາມກວດກາໂດຍບໍ່ມີໃບອະນຸຍາດ—ຄົ້ນຫາອີເມລ໌ ແລະ ການໂທລະສັບຂອງຊາວອາເມຣິກັນຫຼາຍລ້ານຄົນ.

Mikhail Gorbachev, ຜູ້ນໍາສຸດທ້າຍຂອງສະຫະພາບໂຊວຽດ, ເຄີຍບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ “Cheney ເປັນຄົນອັນຕະລາຍ, ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ທ່ານຈະຄາດຫວັງໃນປະຊາທິປະໄຕອາເມຣິກັນ.” 

ຂ້າພະເຈົ້າຫຼົງໄຫຼໃນຕົວ Cheney ເພາະວ່າເພິ່ນສາມາດປະພຶດຕົນໃນລັກສະນະທີ່, ສຳລັບນັກວິຈານລັດຖະບານ Bush ເຊັ່ນຂ້າພະເຈົ້າ, ເຮັດໃຫ້ນຶກເຖິງລັດຖະບານທີ່ມີອຳນາດເຜັດການໃນຕ່າງປະເທດ.

ດັ່ງນັ້ນເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດສົນທະນາກັບ Cheney ໃນມື້ນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຄາດຫວັງວ່າເພິ່ນຈະເປັນຄົນທີ່ມີອຳນາດ ແລະ ຫຍາບຄາຍ. ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຄາດຄິດຄືເພິ່ນຍັງຄົງປຽບທຽບຕົນເອງກັບລັດຖະມົນຕີກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດຂອງ Bush, Donald Rumsfeld.

ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງໄປຫາເຮືອນພັກຂອງ Rumsfeld ທີ່ຢູ່ໃກ້ຄຽງ. ມັນແຕກຕ່າງກັນຢ່າງສິ້ນເຊີງ—ເຕັມໄປດ້ວຍຊີວິດຊີວາ, ສີສັນ ແລະ ເຄື່ອງເຟີນີເຈີທີ່ໃຊ້ແລ້ວ. ທາງເຂົ້າບ້ານຂອງພວກເຂົາເຈົ້າປົກຄຸມດ້ວຍຫີນຊາຍເມັດນ້ອຍສີເຫຼືອງສົດໃສ—ເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມຮັ່ງມີທີ່ແທ້ຈິງດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ພາຍຫຼັງ—ຕ່າງຈາກຫີນຊາຍຂອງ Cheney, ເຊິ່ງເປັນເມັດໃຫຍ່, ສີຂີ້ເຖົ່າ, ແລະ ສຳລັບຄົນຮັ່ງມີໃໝ່ (Nouveau riche).

ມັນແມ່ນ Rumsfeld, ໃນຖານະສະມາຊິກລັດຖະສະພາໃນຊຸມປີ 1960, ໄດ້ນໍາພາ Cheney ໜຸ່ມນ້ອຍໄປ DC, ທໍາອິດເປັນຜູ້ຊ່ວຍຂອງເພິ່ນ, ຈາກນັ້ນເປັນຮອງຂອງເພິ່ນເມື່ອ Rumsfeld ກາຍເປັນຫົວໜ້າຄະນະບໍຣິຫານງານຂອງປະທານາທິບໍດີ Gerald Ford. ເປັນນັກສຶກສາຈົບຈາກ Princeton, ເປັນຄົນ Washington ທີ່ຊ່ຽວຊານ, Don ເປັນແບບຢ່າງທີ່ດີສໍາລັບ Dick, ນັກສຶກສາຈາກ University of Wyoming ທີ່ມາຈາກຕ່າງແຂວງ. ໃນອາຊີບຕໍ່ມາຂອງເພິ່ນ, Cheney, ຜູ້ທີ່ບໍ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດທີ່ Yale (failed Yalie), ໄດ້ສືບທອດຕໍາແໜ່ງທີ່ Rumsfeld ປະຖິ້ມໄວ້. ເພິ່ນໄດ້ຮັບຕໍາແໜ່ງເປັນຫົວໜ້າຄະນະບໍຣິຫານງານຂອງ Ford ເມື່ອ Rumsfeld ໄດ້ຮັບຕໍາແໜ່ງລັດຖະມົນຕີກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດໃນປີ 1975. Cheney ໄດ້ດໍາເນີນຕາມຮອຍຂອງເພິ່ນ—ກາຍເປັນສະມາຊິກລັດຖະສະພາໃນປີ 1978, ແລະເປັນລັດຖະມົນຕີກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດໃນປີ 1989. ໃນປີ 2000, ເພິ່ນໄດ້ກ້າວຂຶ້ນນໍາ Rumsfeld ໂດຍການໄດ້ຮັບຕໍາແໜ່ງຮອງປະທານາທິບໍດີ. ແຕ່ສົງຄາມໃນ Afghanistan ແລະ Iraq ພວກເພິ່ນໄດ້ຮ່ວມກັນວາງແຜນ. 

ເຖິງວ່າຈະມີຊີວິດທີ່ສູນເສຍ ແລະ ເງິນຫຼາຍພັນລ້ານຖືກໃຊ້ໄປໃນສົງຄາມເຫຼົ່ານີ້, ຮອງປະທານາທິບໍດີບໍ່ເຄີຍພິຈາລະນາທັດສະນະຂອງເພິ່ນຄືນໃໝ່. ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍຫວນຄືນເບິ່ງສົງຄາມໃນຕາເວັນອອກກາງຂອງເພິ່ນ ແລະ ຄິດວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງໄປ.”

ດັ່ງທີ່ໜຶ່ງໃນຜູ້ຮ່ວມງານຂອງ Cheney ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ແທນທີ່ຈະເປັນແບບນັ້ນ, ມີຄວາມຮູ້ສຶກວ່າພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໄປໄກພໍ.”