ຂ່າວໃນພາສາລາວ

(SeaPRwire) –   ໃນບັນທຶກປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດ, ມີນັກຕໍ່ສູ້ຈໍານວນໜ້ອຍທີ່ເປັນສັນຍະລັກອັນຊົງພະລັງຂອງການສະແຫວງຫາຄວາມຍຸດຕິທໍາ ແລະ ປະຊາທິປະໄຕຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງຄື Nelson Mandela. ການເດີນທາງອັນຍາວນານຂອງເພິ່ນບໍ່ແມ່ນການເດີນທາງທີ່ໂດດດ່ຽວ; ມັນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກຄວາມສາມັກຄີອັນໜັກແໜ້ນຂອງປະຊາຄົມໂລກທີ່ເຊື່ອໝັ້ນໃນກຽດສັກສີຂອງມະນຸດທຸກຄົນ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ; ມັນແມ່ນການປະຕິບັດຫຼາຍຝ່າຍທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວ, ການປະສານງານ, ແລະ ມີພະລັງ. ມໍລະດົກຂອງ Nelson Mandela, ຖືກຂະຫຍາຍຜ່ານເວທີຕ່າງໆຂອງສະຫະປະຊາຊາດ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມຈິງພື້ນຖານ: ເມື່ອປະເທດຊາດຮ່ວມກັນເພື່ອຈຸດປະສົງທາງສິນລະທຳຮ່ວມກັນ, ພວກເຂົາສາມາດປ່ຽນແປງທິດທາງຂອງປະຫວັດສາດໄປສູ່ຄວາມຍຸດຕິທຳ.

ທຸກມື້ນີ້, ຈິດວິນຍານແຫ່ງການກະທໍາຮ່ວມກັນດັ່ງກ່າວບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຫຼົງເຫຼືອຢູ່ໃນອະດີດ, ແຕ່ເປັນສິ່ງຈໍາເປັນອັນຮີບດ່ວນສໍາລັບອະນາຄົດຮ່ວມກັນຂອງພວກເຮົາ. ສິ່ງທ້າທາຍທີ່ພວກເຮົາປະເຊີນ—ຕັ້ງແຕ່ ການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດ ແລະ ພະຍາດລະບາດ ຈົນເຖິງ ຄວາມບໍ່ໝັ້ນຄົງທາງເສດຖະກິດ ແລະ ຄວາມຂັດແຍ່ງທາງພູມສາດການເມືອງ—ແມ່ນບໍ່ມີຂອບເຂດ. ບໍ່ມີປະເທດໃດປະເທດໜຶ່ງ, ບໍ່ວ່າຈະມີອໍານາດສໍ່າໃດ, ສາມາດປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ພຽງລຳພັງ. ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າ ການຟື້ນຟູຄໍາໝັ້ນສັນຍາຕໍ່ການເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຫຼາຍຝ່າຍທີ່ມີປະສິດທິພາບ, ໂດຍມີສະຫະປະຊາຊາດທີ່ເຂັ້ມແຂງແລະຕອບສະໜອງໄດ້ຢ່າງວ່ອງໄວເປັນແກນຫຼັກ, ແມ່ນເສັ້ນທາງດຽວທີ່ສາມາດໄປຕໍ່ໄດ້. ມັນແມ່ນກອບພື້ນຖານທີ່ພວກເຮົາສາມາດຮ່ວມກັນຈັດລໍາດັບຄວາມສໍາຄັນ ແລະ ສົ່ງເສີມສອງເສົາຄໍ້າຂອງປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທໍາໃນທົ່ວໂລກ.

ດັ່ງນັ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ກອງປະຊຸມສະມັດຊາໃຫຍ່ສະຫະປະຊາຊາດຄັ້ງທີ 80 ໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນຕົ້ນເດືອນນີ້, ພວກເຮົາຈະຕ້ອງບໍ່ຍອມແພ້ ຫຼື ທຳລາຍສິ່ງທີ່ໄດ້ສຳເລັດນັບຕັ້ງແຕ່ການສ້າງຕັ້ງອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນຫຼັງຈາກສົງຄາມໂລກ. ລະບົບການຮ່ວມມືຫຼາຍຝ່າຍທີ່ໄດ້ຮັບການປະຕິຮູບເຊິ່ງເອົາໃຈໃສ່ອາຟຣິກາຢ່າງຈິງຈັງແມ່ນສິ່ງທີ່ຈໍາເປັນ. ໄລຍະຕໍ່ໄປຈໍາເປັນຕ້ອງສຸມໃສ່ການປະຕິຮູບຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ບໍ່ແມ່ນຊາດນິຍົມ ແລະ ລັດທິຊາດພັນ. ນີ້ຕ້ອງກ່ຽວຂ້ອງກັບກົນໄກທີ່ເຂັ້ມແຂງກວ່າເພື່ອຈັດການກັບ ຄວາມຂັດແຍ່ງ, ຈາກ ກາຊາ ເຖິງ ຊູດານ ແລະ ຢູເຄຣນ ແລະ ອື່ນໆ, ເຊິ່ງສາມາດດໍາເນີນການໄດ້ໄວຂຶ້ນເພື່ອຢຸດຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງມະນຸດ ແລະ ນໍາເອົາຄວາມຍຸດຕິທໍາ.

ການຮ່ວມມືຫຼາຍຝ່າຍເປັນພື້ນຖານສໍາລັບການສົນທະນາ, ເປັນເຄື່ອງມືສໍາລັບການສ້າງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ, ແລະ ກົນໄກສໍາລັບການກວດສອບອໍານາດ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນແນວຄິດນາມມະທໍາ ແຕ່ເປັນແຜນການທີ່ເປັນຮູບປະທໍາສໍາລັບການສ້າງສັງຄົມທີ່ມີຄວາມຍຸດຕິທໍາ, ປະຊາທິປະໄຕ, ແລະ ສະເໝີພາບຫຼາຍຂຶ້ນ. ພວກມັນສະໜອງເຂັມທິດຮ່ວມກັນ, ຊີ້ແນວນານາຊາດທີ່ຫຼາກຫຼາຍໄປສູ່ຂອບຟ້າແຫ່ງສັນຕິພາບ ແລະ ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຮ່ວມກັນ.

ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນທັງຄໍາໝັ້ນສັນຍາ ແລະ ຂໍ້ຈໍາກັດຂອງລະບົບນີ້ແລ້ວ. ການຮ່ວມມືທົ່ວໂລກໃນລະຫວ່າງການລະບາດຂອງພະຍາດ COVID-19 ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມຮູ້ ແລະ ຊັບພະຍາກອນສາມາດຖືກລະດົມໄດ້ໄວປານໃດ, ແຕ່ກໍ່ໄດ້ເປີດເຜີຍຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນການເຂົ້າເຖິງ. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ການບໍ່ສາມາດປ້ອງກັນການກໍ່ອາດຊະຍາກຳໃນສະຖານທີ່ຕ່າງໆເຊັ່ນ ຊູດານ ແລະ ກາຊາ ໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຕ້ອງການອັນຮີບດ່ວນສໍາລັບລະບົບທີ່ປະຕິບັດດ້ວຍຄວາມຍຸດຕິທໍາ ແລະ ຄວາມກ້າຫານຫຼາຍຂຶ້ນ.

ສິ່ງທີ່ຫຼາຍຄົນອາດຈະບໍ່ຮູ້ຄື ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນເອີ້ນຊື່ຕົ້ນຂອງປະທານາທິບໍດີ Mandela ວ່າ “Nelson,” ຊື່ທີ່ເພິ່ນໄດ້ຮັບແທ້ໆຕອນເກີດແມ່ນ “Rolihlahla.” ໃນພາສາ isiXhosa, ເຊິ່ງເປັນພາສາກຳເນີດຂອງ Mandela ແລະ ເປັນໜຶ່ງໃນພາສາທາງການຂອງອາຟຣິກາໃຕ້, ຄວາມໝາຍທົ່ວໄປຂອງ Rolihlahla ແມ່ນ “ຜູ້ສ້າງບັນຫາ.” Mandela ເປັນຜູ້ສ້າງບັນຫາ. ຜູ້ສ້າງບັນຫາທີ່ດີແບບທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການຫຼາຍຂຶ້ນໃນໂລກທຸກມື້ນີ້ ແລະ ປະເພດທີ່ພວກເຮົາຈະຍັງຄົງຕ້ອງການຕໍ່ໄປໃນອະນາຄົດ.

ເພິ່ນຈະກຽມພ້ອມທີ່ຈະສ້າງບັນຫາທີ່ດີເພື່ອໂລກແບບໃດ? ໂລກທີ່ຄວາມຍຸດຕິທຳບໍ່ກົ້ມຫົວໃຫ້ຄົນຮັ່ງມີ ແລະ ມີອໍານາດ; ທີ່ການຍົກລະດັບລວມໝູ່ຂອງພວກເຮົາເປັນສິ່ງສໍາຄັນກວ່າສິດທິພິເສດສ່ວນບຸກຄົນ; ທີ່ຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ພາລະໜ້າທີ່ຂອງສັງຄົມຂອງພວກເຮົາຖືກແບ່ງປັນຢ່າງເທົ່າທຽມກັນ; ທີ່ສິດທິພິເສດ ແລະ ອະຄະຕິສ່ວນຕົວຂອງພວກເຮົາບໍ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຫ່າງໄກຈາກການເປັນຄົນຍຸດຕິທຳ; ແລະ ທີ່ຄວາມມັກຫຼືບໍ່ມັກຂອງພວກເຮົາຕໍ່ໃຜຜູ້ໜຶ່ງບໍ່ຂັດຂວາງພວກເຮົາຈາກການເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງຕໍ່ພວກເຂົາ. 

ມໍລະດົກຂອງ Nelson Mandela ສອນພວກເຮົາວ່າ ຄວາມຍຸດຕິທໍາບໍ່ແມ່ນເກມທີ່ເປັນສູນ. ການສົ່ງເສີມປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ສິດທິມະນຸດຢູ່ບ່ອນໃດກໍຕາມ ເປັນການເສີມສ້າງຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຢູ່ທຸກບ່ອນ. ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເລືອກ, ອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ທີ່ຈະເດີນຕາມເສັ້ນທາງນັ້ນຮ່ວມກັນ.