ຂ່າວໃນພາສາລາວ

(SeaPRwire) –   Padma Lakshmi, ບຸກຄົນສຳຄັນຂອງລາຍການໂທລະພາບການປຸງອາຫານຂອງອາເມຣິກາຕັ້ງແຕ່ຊ່ວງຕົ້ນຊຸມປີ 2000, ຮູ້ວ່າຫຼາຍຄົນຄຸ້ນເຄີຍກັບການໄດ້ຍິນນາງເວົ້າໃນພາສາດຽວ: ອາຫານ. ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອນາງຮູ້ສຶກຖືກຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລົງມືປະຕິບັດຫຼັງຈາກການເລືອກຕັ້ງປີ 2016, ຍ້ອນບໍ່ພໍໃຈກັບຄໍາເວົ້າທີ່ຕໍ່ຕ້ານຄົນເຂົ້າເມືອງ, ນາງຈຶ່ງໄດ້ປ່ຽນຄວາມປາດຖະໜາຂອງນາງທີ່ຈະປ່ຽນແປງໃຫ້ເປັນລາຍການໂທລະພາບໃໝ່—ເປັນລາຍການທີ່ຍົກໃຫ້ເຫັນເຖິງອາຫານການກິນຂອງຊຸມຊົນຄົນເຂົ້າເມືອງ ແລະ ຊາວພື້ນເມືອງໃນທົ່ວສະຫະລັດ.

Taste the Nation, ລາຍການສາລະຄະດີຂອງ Hulu ທີ່ອອກອາກາດຄັ້ງທຳອິດໃນປີ 2020, ໄດ້ຕິດຕາມ—ຕົວນາງເອງກໍເປັນຄົນເຂົ້າເມືອງ, ໄດ້ຍ້າຍມາສະຫະລັດຈາກອິນເດຍຕັ້ງແຕ່ເດັກນ້ອຍ—ໃນຂະນະທີ່ນາງເດີນທາງທົ່ວປະເທດເພື່ອຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳທີ່ໄດ້ສ້າງຮູບຮ່າງໃຫ້ແກ່ອາຫານອາເມຣິກັນມາເປັນເວລາຫຼາຍສິບປີ. ລາຍການທີ່ມີຊື່ເໝາະສົມນີ້ໄດ້ເຫັນອະດີດພິທີກອນຂອງ ລອງຊິມອາຫານເມັກຊິກັນໃນລັດ Texas, ອາຫານໄທໃນລັດ Nevada, ແລະອາຫານກຣີກໃນລັດ Florida. ມັນເປັນ “Trojan horse” ຂອງນາງ, ເປັນລາຍການທີ່ໃຊ້ອາຫານເປັນວິທີເຮັດໃຫ້ຄົນຢາກຮູ້ຢາກເຫັນກ່ຽວກັບອາເມຣິກາ, ຜູ້ຄົນ ແລະ ປະຫວັດສາດຂອງມັນ.

ເຖິງແມ່ນວ່າໄດ້ມີການປະກາດວ່າ Taste the Nation ຈະບໍ່ກັບມາສາຍອີກລະດູການ, ແຕ່ມໍລະດົກຂອງມັນຈະຍັງຄົງຢູ່ຕໍ່ໄປໃນປຶ້ມຫົວທີສາມ ແລະ ໃໝ່ລ່າສຸດຂອງຜູ້ສ້າງ, Padma’s All American: Tales, Travels, and Recipes from Taste the Nation and Beyond, ເຊິ່ງຈະວາງຂາຍໃນວັນທີ 4 ພະຈິກ. ໃນຂະນະທີ່ການບໍລິຫານງານຂອງ Trump ຄັ້ງທີສອງໄດ້ສັ່ງ ແລະ ໃນເມືອງໃຫຍ່ຂອງອາເມຣິກາ, ນາງໄດ້ເອີ້ນມັນວ່າ “ຈົດໝາຍຮັກ” ເຖິງຄົນເຂົ້າເມືອງ.

“ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າປຶ້ມຫົວນີ້ຈະເປັນວິທີທາງບວກໃນການຕ້ານທານກັບຄວາມກຽດຊັງທັງໝົດ,” Lakshmi, ທູດສິລະປິນຂອງ American Civil Liberties Union (ACLU), ໄດ້ກ່າວໃນການສໍາພາດທາງໂທລະສັບເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້. ໂດຍການຂະຫຍາຍລົດຊາດຂອງເຮົາ, ນາງຫວັງວ່າ “ພວກເຮົາຈະເປີດໃຈຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະຮູ້ຈັກເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຮົາ,” ແລະ ມີແນວໂນ້ມຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະເຊື່ອມໂຍງ “ຄວາມແຕກແຍກລະຫວ່າງຊາວອາເມຣິກັນທຸກປະເພດ” ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.”

TIME ໄດ້ສຳພາດ Lakshmi ກ່ຽວກັບການເນັ້ນເລື່ອງລາວຂອງຄົນເຂົ້າເມືອງ, ວິທີການທີ່ນາງເຂົ້າຫາການຂຽນ Padma’s All American, ແລະ ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດຄາດຫວັງຈາກລາຍການແຂ່ງຂັນປຸງອາຫານທີ່ກຳລັງຈະມາເຖິງຂອງນາງ, America’s Culinary Cup, ເຊິ່ງຈະອອກອາກາດທາງ CBS ໃນວັນພຸດ, ວັນທີ 4 ມີນາ.

ການສຳພາດນີ້ໄດ້ຖືກແກ້ໄຂ ແລະ ຫຍໍ້ໃຫ້ກະຈ່າງແຈ້ງ.

TIME: Taste the Nation ໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈສ່ວນໜຶ່ງ, ຈາກຜົນງານຂອງທ່ານກັບ ACLU ກ່ຽວກັບສິດທິຂອງຄົນເຂົ້າເມືອງ ແລະ ແມ່ຍິງ. ທ່ານແປກໃຈບໍ່ວ່າລາຍການນີ້ຍັງຄົງເປັນຫົວຂໍ້ທີ່ທັນສະໄໝພຽງໃດຫ້າປີຫຼັງຈາກທີ່ມັນອອກອາກາດຄັ້ງທຳອິດ?

Lakshmi: ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເສຍໃຈ. ເມື່ອຄົນໜຸ່ມຖາມຂ້ອຍວ່າ, “ຂ້ອຍຈະເຂົ້າຮ່ວມໄດ້ແນວໃດ? ຂ້ອຍຄວນເຮັດຫຍັງ? ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເລີ່ມຕົ້ນຈາກໃສ,” ຂ້ອຍມັກຈະບອກວ່າ, ເລືອກບັນຫາໜຶ່ງທີ່ເຈົ້າມີຄວາມຜູກພັນສ່ວນຕົວ, ເພາະວິທີນັ້ນເຈົ້າສາມາດເວົ້າເຖິງມັນຈາກລະດັບທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າ. ຂ້ອຍເລີ່ມເຮັດ Taste the Nation ເພາະຂ້ອຍຢາກເຊື່ອມໂຍງການເປັນຜູ້ສະໜັບສະໜູນຂອງຂ້ອຍ ແລະ ຜົນງານສ້າງສັນຂອງຂ້ອຍໃນຖານະມືອາຊີບໂທລະພາບ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່ານີ້ເປັນວິທີທາງບວກທີ່ຈະເວົ້າວ່າ, “ເປັນຫຍັງພວກເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ມາຮ່ວມກັນກິນອາຫານ? ເປັນຫຍັງເຈົ້າບໍ່ຍ່າງຂ້າມຖະໜົນໄປຮູ້ຈັກກັບເພື່ອນບ້ານຂອງເຈົ້າ?”

Padma’s All American ຈະອອກວາງຂາຍໃນໄວໆນີ້. ທ່ານຮູ້ສຶກແນວໃດ?

ຂ້ອຍຕື່ນເຕັ້ນທີ່ມັນຈະອອກສູ່ສາຍຕາຂອງໂລກໃນທີ່ສຸດ, ແຕ່ຂ້ອຍກໍຮູ້ສຶກກັງວົນເລັກນ້ອຍ ເພາະເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ອຍຮູ້ວ່າອາຫານເຫຼົ່ານີ້ແນ່ນອນວ່າມີຄວາມນິຍົມໃນຫຼາຍຊຸມຊົນ, ມັນຍັງເປັນອາຫານທີ່ຄົນອາເມຣິກັນຈໍານວນຫຼາຍອາດຈະບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຂດຊຸມຊົນຄົນເຂົ້າເມືອງເຫຼົ່ານັ້ນ. ບໍ່ມີເຕັກນິກຫຼາຍຢ່າງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສູດອາຫານເຫຼົ່ານີ້, ແຕ່ພວກມັນອາດຈະມີສ່ວນປະກອບບາງຢ່າງທີ່ຄົນອາເມຣິກັນອາດຈະຮູ້ສຶກຢ້ານ.

ທ່ານຈະເວົ້າຫຍັງກັບຄົນທີ່ຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ?

ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນກິດຈະກຳການຄົ້ນພົບສຳລັບເຈົ້າ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ. ໃນວັນເສົາ ຫຼື ວັນອາທິດ, ອອກໄປຍັງເຂດທີ່ເຈົ້າບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ. ໄປຕະຫຼາດລາຕິນ, ໄປຕະຫຼາດອາຊີ, ແລະ ຈາກນັ້ນກໍເຮັດອາຫານຢູ່ເຮືອນກັບໝູ່ເປັນຄັ້ງທຳອິດ. ຂ້ອຍຢາກຂະຫຍາຍຂອບເຂດການປຸງອາຫານຂອງຄົນເຮົາ, ແລະ ຂ້ອຍຄິດວ່າວິທີໜຶ່ງທີ່ຈະເຮັດແນວນັ້ນຄືການຄົ້ນພົບອາຫານອັນຮຸ່ງເຮືອງທັງໝົດທີ່ມີຢູ່ໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາ, ເຊິ່ງຖືກນຳມາໂດຍຄົນເຂົ້າເມືອງຫຼາຍລຸ້ນຄົນ.

ທ່ານມັກຈະເວົ້າກ່ຽວກັບອາຫານໂດຍຜ່ານທັດສະນະຂອງຄອບຄົວ. ເປັນຫຍັງສິ່ງນັ້ນຈຶ່ງສຳຄັນສຳລັບທ່ານ?

ເພາະເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຮັດອາຫານໃຫ້ຄົນທີ່ເຈົ້າບໍ່ສົນໃຈ. ເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຮັດອາຫານໃຫ້ຄົນທີ່ເຈົ້າບໍ່ເຫັນວ່າເປັນມະນຸດ. ຂ້ອຍບໍ່ເຊື່ອວ່າອາຫານຂອງເຈົ້າຈະດີ. ການເຮັດອາຫານໃຫ້ຄົນອື່ນ—ຄອບຄົວ, ໝູ່ເພື່ອນ, ຫຼືເພື່ອນຮ່ວມງານ—ເປັນການກະທຳທີ່ງ່າຍດາຍ ແລະພື້ນຖານຂອງການບຳລຸງລ້ຽງ.

ມີຮູບພາບ ແລະ ເລື່ອງລາວຂອງລູກສາວຂອງທ່ານ, Krishna, ປາກົດຢູ່ທົ່ວປຶ້ມ. ມັນມີຄວາມໝາຍແນວໃດສຳລັບທ່ານທີ່ຈະສາມາດແບ່ງປັນຄວາມຮັກໃນການເຮັດອາຫານກັບນາງ?

ຄວາມຈິງແລ້ວຄືຫຼາຍຄືນຂ້ອຍຫຍຸ້ງກັບວຽກ. ນາງພະຍາບານຂອງຂ້ອຍຈະເຮັດອາຫານທີ່ແຊບ, ແລະ ຈາກນັ້ນ [Krishna] ຈະລົງມາແລ້ວເວົ້າວ່າ, “ໂອ້ຍ, ຂ້ອຍຫາກໍສັ່ງ Taco Bell.” ນາງເປັນໄວລຸ້ນອາເມຣິກັນທຳມະດາ. ແຕ່ມັນເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າປະທັບໃຈຫຼາຍ, ເມື່ອພວກເຮົາເລືອກຮູບພາບສຳລັບປຶ້ມຫົວນີ້, ທີ່ໄດ້ເຫັນນາງເຕີບໃຫຍ່ຂະໜາດໃດ. ການມີລູກເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ເວລາໃນແບບທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຮູ້ມາກ່ອນທີ່ຈະເປັນແມ່.

ມີຫຼາຍກວ່າ 100 ສູດອາຫານໃນປຶ້ມ. ທ່ານຕັດສິນໃຈເລືອກສູດໃດແນວໃດ?

ຂ້ອຍຢາກເຮັດປຶ້ມນີ້ໃຫ້ຄົນທຳມະດາທີ່ມັກເຮັດອາຫານຢູ່ເຮືອນ, ເພາະນັ້ນຄືວິທີທີ່ຂ້ອຍເຕີບໃຫຍ່. ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນພໍ່ຄົວ. ຂ້ອຍບໍ່ຢາກເປັນພໍ່ຄົວ. ຂ້ອຍພະຍາຍາມຄິດເຖິງຄົນອາເມຣິກັນທົ່ວໄປ—ພະຍາບານ, ຄູອາຈານ, ນັກບັນຊີ, ຊ່າງຈັດດອກໄມ້—ທີ່ອາດຈະຢາກເຮັດອາຫານພິເສດເພື່ອສ້າງຄວາມປະທັບໃຈໃຫ້ໝູ່ເພື່ອນ, ຫຼືເຮັດສິ່ງທີ່ແຕກຕ່າງສຳລັບງານບາບີຄິວວັນທີ 4 ກໍລະກົດຂອງພວກເຂົາ. ບໍ່ມີສູດໃດ [ໃນສູດອາຫານເຫຼົ່ານີ້] ທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມຊ່ຽວຊານໃດໆ.

ນອກຈາກນີ້ຍັງມີຂໍ້ມູນຂອງບຸກຄົນທີ່ເຄີຍປາກົດຢູ່ໃນ Taste the Nation: ໃນນັ້ນມີພໍ່ຄົວ Gullah Geechee ຢູ່ South Carolina, ຄູສອນເຕັ້ນ Peruvian ຢູ່ New Jersey, ແລະ ເຈົ້າຂອງຮ້ານອາຫານ Iranian ຢູ່ Los Angeles. ມີຫຍັງທີ່ດຶງດູດທ່ານໃຫ້ສົນໃຈເລື່ອງລາວຂອງພວກເຂົາ?

ຂ້ອຍຢາກສະແດງໃຫ້ເຫັນຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຂ້ອຍໄດ້ພົບເຫັນໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງ. ເມື່ອເຈົ້າເດີນທາງທົ່ວປະເທດດ້ວຍລົດ ແລະ ເຂົ້າໄປສຳຜັດກັບຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງພວກເຂົາ—ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍສະເໝີໄປ; ຂ້ອຍມີສິດທິພິເສດທີ່ຈະເຮັດແນວນັ້ນກັບລາຍການໂທລະພາບ—ເຈົ້າຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼາຍຢ່າງ. ບໍ່ພຽງແຕ່ກ່ຽວກັບຊຸມຊົນນັ້ນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງກ່ຽວກັບປະເທດຂອງພວກເຮົາອີກດ້ວຍ.

ທ່ານມີລາຍການແຂ່ງຂັນປຸງອາຫານໃໝ່, America’s Culinary Cup, ທີ່ຈະອອກອາກາດໃນປີໜ້າ. ທ່ານຕື່ນເຕັ້ນຫຍັງແດ່ທີ່ຢາກໃຫ້ຜູ້ຊົມໄດ້ເຫັນ?

ຂ້ອຍຕື່ນເຕັ້ນແທ້ໆທີ່ຈະໃຫ້ຄົນໄດ້ຮູ້ກ່ຽວກັບການທ້າທາຍຕ່າງໆ, ແລະ ຍັງໄດ້ເຫັນວ່າພວກເຮົາມີພໍ່ຄົວລະດັບໂລກຄົນໃດ [ແຂ່ງຂັນ]. ການມອບເງິນລ້ານໂດລາເຮັດໃຫ້ຄົນຈໍານວນຫຼາຍອອກມາຈາກຄວາມລັບ.