ຂ່າວໃນພາສາລາວ

(SeaPRwire) –   ການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍເປັນສິ່ງທີ່ດີຕໍ່ທຸກພາກສ່ວນຂອງເຈົ້າ, ລວມທັງສະໝອງ. ຜົນການຄົ້ນຄວ້າຫຼ້າສຸດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າມັນສາມາດຊ່ວຍຊະລໍຄວາມຄືບໜ້າຂອງພະຍາດ Alzheimer’s ໃນຄົນທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ຈະເປັນພະຍາດ neurodegenerative ນີ້.

ການສຶກສາຫຼ້າສຸດອື່ນໆກໍ່ໄດ້ສ້າງຄວາມເຊື່ອມໂຍງລະຫວ່າງການອອກກຳລັງກາຍ ແລະ ສຸຂະພາບທາງດ້ານສະຕິປັນຍາທີ່ດີຂຶ້ນ, ແລະ ຜົນການສຶກສາເຫຼົ່ານັ້ນຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຜູ້ປ່ວຍພະຍາດ Alzheimer’s ທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍຫຼາຍຂຶ້ນອາດຈະສາມາດຊະລໍການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາ ແລະ ບັນຫາຄວາມຈຳ. ແຕ່ການສຶກສາເຫຼົ່ານັ້ນຖືກຈຳກັດໂດຍປັດໄຈຫຼາຍຢ່າງທີ່ການວິເຄາະຫຼ້າສຸດໄດ້ແກ້ໄຂ.

ໃນການສຶກສາປັດຈຸບັນ, ທີ່ຕີພິມໃນ Nature Medicine, ນັກວິທະຍາສາດໄດ້ນໍາໃຊ້ວິທີການວັດແທກການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍທີ່ເປັນວັດຖຸປະສົງຫຼາຍຂຶ້ນໃນໝູ່ຄົນທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງຕໍ່ພະຍາດ Alzheimer’s ແລະ ຕິດຕາມສັນຍານຂອງພະຍາດໂດຍໃຊ້ເຕັກນິກການຖ່າຍພາບຂັ້ນສູງເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜູ້ທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ຫຼຸດຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາເຖິງ 54%. ພວກເຂົາຍັງເຫັນການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາ ແລະ ການທໍາງານຊ້າລົງໂດຍເລີ່ມຕົ້ນທີ່ປະມານ 3,000 ກ້າວຕໍ່ມື້ສໍາລັບຄົນທີ່ນັ່ງຫຼາຍ.

ການສຶກສາລວມມີປະມານ 300 ຄົນທີ່ຍັງມີສະຕິປັນຍາປົກກະຕິ ແຕ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ຈະເປັນພະຍາດ Alzheimer’s ເນື່ອງຈາກການສະແກນສະໝອງຂອງພວກເຂົາສະແດງໃຫ້ເຫັນຫຼັກຖານຂອງແຜ່ນ amyloid, ເຊິ່ງເປັນກ້ອນຂອງໂປຣຕີນທີ່ເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງພະຍາດ Alzheimer’s. ເມື່ອແຜ່ນ amyloid ສະສົມ, ມັນຈະເລີ່ມທຳລາຍຈຸລັງປະສາດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຄິດ ແລະ ຄວາມຈຳລະດັບສູງ ແລະ ໃນທີ່ສຸດກໍນໍາໄປສູ່ການສະສົມຂອງໂປຣຕີນອີກຊະນິດໜຶ່ງຄື tau, ເຊິ່ງເປັນພິດຕໍ່ຈຸລັງປະສາດ. ໃນການສຶກສາ, ນັກຄົ້ນຄວ້າ, ນໍາໂດຍ Dr. Wai-Ying Wendy Yau, ແພດຊ່ຽວຊານດ້ານລະບົບປະສາດທີ່ Mass General Brigham, ໄດ້ຕິດຕາມການປ່ຽນແປງຈາກ amyloid ໄປສູ່ tau ເປັນຕົວຊີ້ບອກເຖິງພະຍາດທີ່ຄືບໜ້າໂດຍສະເລ່ຍປະມານ 9 ປີສໍາລັບຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມ.

Yau ກ່າວວ່າ: “ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນແມ່ນວ່າ amyloid ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍເບິ່ງຄືວ່າຈະເຮັດວຽກຮ່ວມກັນເພື່ອສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ tau ແລະ ການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາ. ແລະໃນຄົນທີ່ມີລະດັບ amyloid ສູງໃນສະໝອງຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ຈະພັດທະນາ tau ແລະ ການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາ, ແຕ່ຍັງບໍ່ມີອາການ, ການສຶກສາຂອງພວກເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າລະດັບການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍທີ່ສູງອາດຈະສາມາດຊະລໍຄວາມຄືບໜ້າຂອງພະຍາດໄດ້.”

ໃນຂະນະທີ່ລະດັບ amyloid ຂອງຄົນເຮົາບໍ່ປ່ຽນແປງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນໄລຍະການສຶກສາ, ການສະສົມຂອງ tau ຂອງພວກເຂົາ, ເຊິ່ງເປັນຕົວຊີ້ບອກເຖິງຄວາມຄືບໜ້າຂອງພະຍາດ Alzheimer’s, ແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມວ່າຄົນເຮົາມີການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍຫຼາຍປານໃດ. ນັ້ນໄດ້ສົ່ງຜົນໃຫ້ການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາຊ້າລົງຕາມທີ່ວັດແທກໂດຍການທົດສອບທາງດ້ານສະຕິປັນຍາ ແລະ ການທໍາງານຫຼາຍຢ່າງ.

ຜູ້ທີ່ບັນທຶກຈໍານວນກ້າວສະເລ່ຍຕໍ່ມື້ຫຼາຍທີ່ສຸດ, ວັດແທກໂດຍ pedometer, ໄດ້ຫຼຸດອັດຕາການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາຂອງພວກເຂົາເຖິງ 54% ເມື່ອທຽບກັບຜູ້ທີ່ບໍ່ເຄື່ອນໄຫວ. ຜູ້ທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍທີ່ສຸດກໍ່ໄດ້ເຫັນຜົນປະໂຫຍດທີ່ຄ້າຍຄືກັນໃນການວັດແທກການຫຼຸດລົງຂອງການທໍາງານ, ເຊິ່ງເນັ້ນໃສ່ໜ້າທີ່ຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ການແຕ່ງຕົວ ແລະ ການດູແລກິດຈະກຳປະຈໍາວັນ. ໃນຄົນທີ່ມີຮ່າງກາຍແຂງແຮງທີ່ສຸດ, ການຫຼຸດລົງປະເພດນັ້ນໄດ້ຊ້າລົງເຖິງ 51% ເມື່ອທຽບກັບຄົນທີ່ບໍ່ເຄື່ອນໄຫວ.

Dr. Jasmeer Chhatwal, ອາຈານສອນດ້ານລະບົບປະສາດທີ່ Mass General Brigham ແລະ Harvard Medical School ແລະ ຜູ້ຂຽນອາວຸໂສຂອງການສຶກສາ, ກ່າວວ່າ: “Amyloid ແມ່ນວິທີໜຶ່ງໃນການປະເມີນວ່າບາງຄົນຢູ່ໃນເສັ້ນທາງຂອງພະຍາດ Alzheimer’s ຫຼືບໍ່. ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີປັດໃຈສ່ຽງສູງຂອງການມີ amyloid, ຜົນການສຶກສາເຫຼົ່ານີ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍສາມາດປັບປ່ຽນຄວາມເຊື່ອມໂຍງລະຫວ່າງ amyloid ແລະ tau ໄດ້. ນັ້ນເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ປະສິດທິພາບທາງດ້ານສະຕິປັນຍາ ເພາະ tau ເບິ່ງຄືວ່າຈະກ່ຽວຂ້ອງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບປະສິດທິພາບທາງດ້ານສະຕິປັນຍາ.”

ຜົນກະທົບແມ່ນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໂດຍສະເພາະໃນບັນດາຜູ້ທີ່ບໍ່ເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ເລີ່ມຍ່າງທຸກໆມື້. Chhatwal ກ່າວວ່າ: “ນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າຊຸກຍູ້, ເພາະຄົນເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຜູ້ທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ສຸດຕໍ່ການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາຢ່າງໄວວາ.”

ການສຶກສາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜົນປະໂຫຍດຂອງການອອກກຳລັງກາຍໄດ້ຢຸດຢູ່, ດັ່ງນັ້ນຫຼັງຈາກປະມານ 5,000 ຫາ 7,500 ກ້າວຕໍ່ມື້, ການຫຼຸດລົງທີ່ຊ້າລົງກໍ່ໄດ້ຮາບພຽງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ລາວ ແລະ Yau ກ່າວວ່າຜົນການສຶກສາຄວນຈະຊຸກຍູ້ໃຫ້ຄົນຮູ້ວ່າເຖິງແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວໃນປະລິມານໜ້ອຍກໍສາມາດເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ສະໝອງໄດ້, ໂດຍສະເພາະສຳລັບຜູ້ທີ່ບໍ່ເຄື່ອນໄຫວ.

Yau ແລະ Chhatwal ເນັ້ນໜັກວ່າຜົນການສຶກສາບໍ່ໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍເປັນຢາປິ່ນປົວພະຍາດ Alzheimer’s ໄດ້ທັງໝົດ. ແທນທີ່ຈະ, ຜົນໄດ້ຮັບສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າການອອກກຳລັງກາຍຄວນເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຍຸດທະສາດການປ້ອງກັນສຳລັບຄົນທີ່ມີ amyloid ຢູ່ໃນສະໝອງແລ້ວ ແຕ່ຍັງບໍ່ສະແດງອາການຂອງພະຍາດ. ການລວມເອົາຢາຕ້ານ amyloid ຫຼ້າສຸດກັບການເຄື່ອນໄຫວຮ່າງກາຍ, ຕົວຢ່າງ, ສາມາດເປັນວິທີໜຶ່ງເພື່ອສະກັດກັ້ນຄວາມຄືບໜ້າຂອງພະຍາດ Alzheimer’s. ແລະດ້ວຍຄວາມກ້າວໜ້າໃນການກວດຫາສັນຍານຂອງ amyloid, ດຽວນີ້ດ້ວຍການສະແກນສະໝອງແບບ PET ແລະ ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນດ້ວຍການກວດເລືອດທີ່ດີຂຶ້ນ, ຜູ້ຄົນຈະມີຄວາມຮັບຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນວ່າພວກເຂົາມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ພະຍາດດັ່ງກ່າວ. 

Chhatwal ກ່າວວ່າ: “ຜົນການສຶກສາເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ຄົນມີກຳລັງໃຈ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ວ່າບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອມໂຍງທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້ລະຫວ່າງການຖືກກວດພົບວ່າເປັນພະຍາດ Alzheimer’s ແລະ ການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາຢ່າງໄວວາ. ຜົນການສຶກສາເຫຼົ່ານີ້ຢືນຢັນວ່າປັດໃຈການດໍາລົງຊີວິດບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເຮັດວຽກພຽງແຕ່ຢູ່ຂອບຂອງຂະບວນການພະຍາດ Alzheimer’s ທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ ແຕ່ພວກເຂົາສາມາດມີຜົນກະທົບຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ວິທີທີ່ amyloid ນໍາໄປສູ່ການຫຼຸດລົງຂອງສະຕິປັນຍາ.”